TYPHOON IN HONG KONG
Blijf op de hoogte en volg Britt
03 Augustus 2016 | Hong Kong, Hong Kong
Jullie hebben het vast wel op het nieuws gehoord; er was een “typhoon” in Hong Kong. Ik had dat nog nooit eerder meegemaakt, want zulke dingen gebeuren doorgaans niet in Nederland. Dus op zich vond ik het best wel spannend om het een keer mee te maken. Ik ben een echte ramptoerist.
Een paar dagen van te voren was het al aangekondigd, dus we waren wel een beetje voorbereid.
Maar goed. Het was dus 1 augustus en ik moest werken van 15:00 tot 23:30. Dus ik liep rond 14:00 in de stad en er was een hele andere sfeer. Het was heel druk op straat alsof iedereen nog even snel het een en ander moest doen. Alsof iedereen zich aan het voorbereiden was.
Op stage keken we aldoor of er al nieuws was. Er zou rond 18:00 een update komen of het om tyfoon signaal 8 ging. Als dat zo zou zijn, dan wordt al het openbaar vervoer platgelegd en wordt het afgeraden om nog de straat op te gaan. In het hotel hadden we inmiddels ook maatregelen genomen; we moesten het terras helemaal leeghalen en het restaurant beneden werd gesloten. Mijn collega die ochtendshift had, kwam alvast om 19:00 en bleef slapen in het hotel. Omdat waarschijnlijk de volgende ochtend nog steeds geen openbaar vervoer zou rijden en ze er dan nooit om 7:00 kon zijn. Ook een iemand van de housekeeping bleef slapen in het hotel.
Rond 20:00 werd inderdaad signaal 8 afgegeven. Toen begonnen mijn collega en ik ons af te vragen of wij nog naar huis konden als we vrij waren. Ik ging nog eten halen, en rond 20:30 was er bijna niemand meer op straat. De meeste restaurants waren ook al gesloten.
Vooralsnog was er van de tyfoon weinig te merken rond die tijd.
In het hotel kregen we heel veel telefoontjes en e-mails van mensen die niet konden komen omdat hun vlucht was vertraagd of geannuleerd. Het vliegveld lag ook stil namelijk; er zijn meer dan 180 vluchten geannuleerd.
Omdat het zo’n chaos was in het hotel, was ik pas om 00:30 klaar. Mijn baas had gezegd dat ik ook wel in het hotel mocht blijven slapen, als ik niet meer terug kon naar huis, maar ik wou toch liever proberen om gewoon in m’n eigen bed te belanden. Op internet stond dat het openbaar vervoer niet reed, maar dat sommige metrolijnen nog wel gingen, omdat deze grotendeels onder de grond rijden. Ik koos er daarom voor om met de rode lijn te gaan (in plaats van de paarse die ik meestal neem), omdat dat de hoofdlijn is en die waarschijnlijk nog wel zou rijden. En hij reed inderdaad nog, wel minder vaak dan normaal, maar ik was net op tijd. De laatste ging namelijk om 00:59. Meestal pas ik amper in de metro, maar dit keer was ik zowat de enige, ook wel eens leuk. Toen ik nog in Tsim Sha Tsui liep, reden er nog wel een redelijk aantal taxi’s, dus ik dacht als ik het eerste stuk met de metro doe, dan neem ik daarna een taxi naar Bay Bridge.
Er zijn ook stukken dat de metro boven de grond rijd en toen kon ik al zien dat het weer wel wat heftiger was geworden inmiddels.
Toen ik aankwam in Tsuen Wan, had ik dus verwacht dat ik een taxi kon nemen naar huis. Maar het was letterlijk doodstil. Er reed he-le-maal niets daar. En er liep ook niemand. Nou dat is best een rare gewaarwording: als enige op straat lopen in Hong Kong.
Aangezien ik de laatste metro had genomen, kon ik ook niet meer terug naar Tsim Sha Tsui. Dus ik besloot maar te gaan lopen; ik had niet echt een andere keus. Ik had gehoopt dat ik onderweg misschien nog een taxi tegen zou komen, en dat was ook zo. Er reden onderweg in totaal drie taxi’s langs me, maar geen van de drie stopte voor mij.
Het regende zo ontzettend hard, dat het zicht misschien 1 meter was. De straten stonden blank, het water kwam tot boven mijn enkels. Hierdoor was het ook heel moeilijk om een beetje snel te lopen. Normaal is het van Tsuen Wan naar Bay Bridge al ongeveer 45min lopen, maar nu heb ik er langer dan een uur over gedaan!
Ik had wel een paraplu, maar die ging natuurlijk helemaal naar de filistijnen door de harde wind. Ik hield hem voor m’n gezicht ter bescherming, omdat er allemaal takken en losgelaten stukken daken enzo rondvlogen.
Rond 2:15 was ik eindelijk thuis, veilig en wel haha. Ik was wel helemaal doorweekt natuurlijk.
Vanuit mijn raam zag ik dat in de haven van Tsuen Wan heel veel boten lagen (normaal ligt er bijna niets), onder andere de Cotai Jets die naar Macau gaan. Dit zijn boten die normaal in de Victoria Harbour liggen. Het was daar waarschijnlijk te gevaarlijk en daarom zijn ze daarom allemaal hierheen verplaatst. Ook lagen er allemaal extra boten als een soort kustwacht.
De volgende dag werd er gezegd dat het weer nog extremer zou kunnen worden en dat het misschien wel signaal 10 tot 12 kon krijgen! Maar gelukkig viel dat allemaal wel mee. Rond 14:00 begon het openbaar vervoer weer langzamerhand op gang te komen (waardoor ik gewoon op tijd op stage kon komen).
Onderweg naar stage zag ik de schade die was aangericht en daar schrok ik best wel van. Letterlijk overal lagen omgewaaide en afgebroken bomen en takken. En er waren heel veel van die lichtreclameborden naar benende gevallen, waardoor de straten vol lagen met stukken plastic en bedrading. Het was in de nacht dus nog wel heftiger geworden. Het is een wonder dat niemand daardoor gewond is geraakt.
In de Filippijnen daarentegen, waar de tyfoon eerst langskwam, is wel veel schade. Daar zijn de huizen natuurlijk ook van veel mindere kwaliteit, dus die zijn gewoon compleet verwoest en weggewaaid.
Inmiddels is het twee dagen later en, afgezien van de bende die er nog steeds is in de stad, is er qua weer niets meer van de tyfoon te merken.
Een paar dagen van te voren was het al aangekondigd, dus we waren wel een beetje voorbereid.
Maar goed. Het was dus 1 augustus en ik moest werken van 15:00 tot 23:30. Dus ik liep rond 14:00 in de stad en er was een hele andere sfeer. Het was heel druk op straat alsof iedereen nog even snel het een en ander moest doen. Alsof iedereen zich aan het voorbereiden was.
Op stage keken we aldoor of er al nieuws was. Er zou rond 18:00 een update komen of het om tyfoon signaal 8 ging. Als dat zo zou zijn, dan wordt al het openbaar vervoer platgelegd en wordt het afgeraden om nog de straat op te gaan. In het hotel hadden we inmiddels ook maatregelen genomen; we moesten het terras helemaal leeghalen en het restaurant beneden werd gesloten. Mijn collega die ochtendshift had, kwam alvast om 19:00 en bleef slapen in het hotel. Omdat waarschijnlijk de volgende ochtend nog steeds geen openbaar vervoer zou rijden en ze er dan nooit om 7:00 kon zijn. Ook een iemand van de housekeeping bleef slapen in het hotel.
Rond 20:00 werd inderdaad signaal 8 afgegeven. Toen begonnen mijn collega en ik ons af te vragen of wij nog naar huis konden als we vrij waren. Ik ging nog eten halen, en rond 20:30 was er bijna niemand meer op straat. De meeste restaurants waren ook al gesloten.
Vooralsnog was er van de tyfoon weinig te merken rond die tijd.
In het hotel kregen we heel veel telefoontjes en e-mails van mensen die niet konden komen omdat hun vlucht was vertraagd of geannuleerd. Het vliegveld lag ook stil namelijk; er zijn meer dan 180 vluchten geannuleerd.
Omdat het zo’n chaos was in het hotel, was ik pas om 00:30 klaar. Mijn baas had gezegd dat ik ook wel in het hotel mocht blijven slapen, als ik niet meer terug kon naar huis, maar ik wou toch liever proberen om gewoon in m’n eigen bed te belanden. Op internet stond dat het openbaar vervoer niet reed, maar dat sommige metrolijnen nog wel gingen, omdat deze grotendeels onder de grond rijden. Ik koos er daarom voor om met de rode lijn te gaan (in plaats van de paarse die ik meestal neem), omdat dat de hoofdlijn is en die waarschijnlijk nog wel zou rijden. En hij reed inderdaad nog, wel minder vaak dan normaal, maar ik was net op tijd. De laatste ging namelijk om 00:59. Meestal pas ik amper in de metro, maar dit keer was ik zowat de enige, ook wel eens leuk. Toen ik nog in Tsim Sha Tsui liep, reden er nog wel een redelijk aantal taxi’s, dus ik dacht als ik het eerste stuk met de metro doe, dan neem ik daarna een taxi naar Bay Bridge.
Er zijn ook stukken dat de metro boven de grond rijd en toen kon ik al zien dat het weer wel wat heftiger was geworden inmiddels.
Toen ik aankwam in Tsuen Wan, had ik dus verwacht dat ik een taxi kon nemen naar huis. Maar het was letterlijk doodstil. Er reed he-le-maal niets daar. En er liep ook niemand. Nou dat is best een rare gewaarwording: als enige op straat lopen in Hong Kong.
Aangezien ik de laatste metro had genomen, kon ik ook niet meer terug naar Tsim Sha Tsui. Dus ik besloot maar te gaan lopen; ik had niet echt een andere keus. Ik had gehoopt dat ik onderweg misschien nog een taxi tegen zou komen, en dat was ook zo. Er reden onderweg in totaal drie taxi’s langs me, maar geen van de drie stopte voor mij.
Het regende zo ontzettend hard, dat het zicht misschien 1 meter was. De straten stonden blank, het water kwam tot boven mijn enkels. Hierdoor was het ook heel moeilijk om een beetje snel te lopen. Normaal is het van Tsuen Wan naar Bay Bridge al ongeveer 45min lopen, maar nu heb ik er langer dan een uur over gedaan!
Ik had wel een paraplu, maar die ging natuurlijk helemaal naar de filistijnen door de harde wind. Ik hield hem voor m’n gezicht ter bescherming, omdat er allemaal takken en losgelaten stukken daken enzo rondvlogen.
Rond 2:15 was ik eindelijk thuis, veilig en wel haha. Ik was wel helemaal doorweekt natuurlijk.
Vanuit mijn raam zag ik dat in de haven van Tsuen Wan heel veel boten lagen (normaal ligt er bijna niets), onder andere de Cotai Jets die naar Macau gaan. Dit zijn boten die normaal in de Victoria Harbour liggen. Het was daar waarschijnlijk te gevaarlijk en daarom zijn ze daarom allemaal hierheen verplaatst. Ook lagen er allemaal extra boten als een soort kustwacht.
De volgende dag werd er gezegd dat het weer nog extremer zou kunnen worden en dat het misschien wel signaal 10 tot 12 kon krijgen! Maar gelukkig viel dat allemaal wel mee. Rond 14:00 begon het openbaar vervoer weer langzamerhand op gang te komen (waardoor ik gewoon op tijd op stage kon komen).
Onderweg naar stage zag ik de schade die was aangericht en daar schrok ik best wel van. Letterlijk overal lagen omgewaaide en afgebroken bomen en takken. En er waren heel veel van die lichtreclameborden naar benende gevallen, waardoor de straten vol lagen met stukken plastic en bedrading. Het was in de nacht dus nog wel heftiger geworden. Het is een wonder dat niemand daardoor gewond is geraakt.
In de Filippijnen daarentegen, waar de tyfoon eerst langskwam, is wel veel schade. Daar zijn de huizen natuurlijk ook van veel mindere kwaliteit, dus die zijn gewoon compleet verwoest en weggewaaid.
Inmiddels is het twee dagen later en, afgezien van de bende die er nog steeds is in de stad, is er qua weer niets meer van de tyfoon te merken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
